طراحی روش بررسی اتصال سلولی پروتئین ها بر پایه الایزا قابل استفاده در ژن درمانی برون ت

زمینه و هدف: یکی از راهکارهای بهبود ژن درمانی، هدفمند کردن ژن، درمانگر می­باشد. افزودن توالی­های کد کننده پپتیدها و یا پروتئین­های با گرایش بالا به سلول­های هدف ژن­ درمانگر کد کننده پروتئین ترشحی، از جمله این روش­ها محسوب می­شود. با این وجود ارزیابی کارآمدی چنین تغییراتی در هدفمندسازی محصول ژن با روش­های معمول بررسی اتصال سلولی پروتئین­های درمانگر تولید شده در سیستم پروکاریوتی، به طور مستقیم امکان پذیر نیست. هدف از این مطالعه طراحی روشی بر مبنای آزمون الیزا برای بررسی اتصال سلولی پروتئین­­­های حاصل از ژن درمانی بود. مواد و روش­ها: به منظور هدفمندسازی ژن درمان گر mda-7، با روش مهندسی ژنتیک، توالی کد کننده پپتید rgd4c، که گرایش زیادی به اینتگرین­های سطحی سلول­های سرطانی دارد، را درست بعد از توالی پپتید نشانه مصنوعی و در ناحیه کد کننده انتهای آمین پروتئین تعبیه کردیم. سپس این cdna تغییر یافته و cdna بدون تغییر در ناقل بیانی یوکاریوتی pcdna3.1 همسان­سازی شد. ناقل­ها در رده سلولی hek-293 ترانسفکت شدند. سپس میزان بیان mda-7 ترشح شده در محیط کشت سلول­ها با آزمون الیزا سنجیده شد. پس از همسان­ کردن غلظت پروتئینmda-7  و rgd.mda-7 در محیط­های کشت سلول­های ترانسفکت شده، از آنها به عنوان منبع این پروتئین­ها استفاده شد. کاهش غلظت محصول این ژن­ها دو ساعت پس از مجاورت با رده­های سلولی داری اینتگرین­  hepg2، m21 و فاقد اینتگرین saos-2 با روش الیزا بررسی و مقایسه شد. این آزمایش سه مرتبه به طور مستقل انجام گرفت. داده ها با استفاده از آزمون آماری تی تست تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: بررسی آماری نتایج، حاکی از این بود که محصول ژن rgd.mda-7 نسبت به محصول ژن mda-7 جهت اتصال به سلول های دارای اینتگرین  hepg2 و m21 به طور معنی­داری گرایش بیشتری دارد، در حالی که جهت اتصال به رده سلولی فاقد اینتگرین saos-2 تفاوت معنی داری نداشتند. بحث: به نظر می­رسد روش طراحی شده در این تحقیق، راه­کار مناسبی جهت ارزیابی اتصال سلولی پروتئین­ها در کاربردهای ژن درمانی باشد.